In mijn vorige blog schreef ik over de kracht van zelfreflectie. Even afstand nemen, om op een andere manier te kijken naar wat nodig is. Het mooie hierbij is dat we eigenlijk wel weten wat wenselijk is, maar onder druk vaak bezwijken en ons in vertrouwde patronen ‘laten’ duwen. Bij de één is dat in de aanval gaan, ‘vol erop’ en een potje verbaal knokken, weinig ruimte latend voor interpretatie en vooral niet te veel vragen stellend. Bij de ander uit zich dat in de luiken dicht, niet meer ontvankelijk voor een andere uitleg, dit niet uiten maar ondertussen wel van alles vinden, veroordelen en daar dan ook op acteren. De vraag die je daarbij kan stellen is hoe constructief dit alles is? Of dit je dichter bij je doel brengt, of juist verder weg? En welke impact je hiermee hebt op anderen, de organisatie waar je voor werkt en wat dit doet met je eigen energie niveau?
Re-energized
Even terug naar mijn metroritje van de intro en de oefening waar ik het over had. Zoals ik aangaf zat ik er niet echt lekker in, terwijl er eigenlijk niet zoveel aan de hand was. Ik besloot dan ook om mezelf te onderwerpen aan een eenvoudige opdracht en te ‘verplichten’ om iedere keer wanneer er iemand instapte net zo lang naar die persoon te kijken tot er iets positiefs over hem of haar naar boven kwam. Of het nu de hippe schoenen waren, hoe sympathiek die ander keek, de manier van lopen, de felle kleur van de bril, het maakte niet uit. Ik keek net zo lang tot ik een positieve associatie bij die ander had en vergrootte die dan uit. Toen we na een minuut of tien uitstapten, was ik re-energized en klaar voor een heerlijk rondje shoppen.
Door anders naar je omgeving te kijken en opzoek te gaan naar de positieve prikkels, ontstaat er namelijk een andere flow en denk en voel je anders. In mijn boek ‘Zen in de Boardroom’ besteed ik, naast het naar jezelf kijken en jezelf goed begrijpen (reflectie), de nodige aandacht aan onze omgeving.
Hoe kijk je?
Vaak plaatsen we ons, als het even tegen zit, namelijk boven de ander(en) (1) met opmerkingen als: ‘Ze hebben het niet begrepen, ze kunnen het niet,’ of: ‘Hij heeft weer niet gedaan wat ik gevraagd heb.’ Daarnaast kan het dat we in bepaalde situaties van mening zijn dat we eigenlijk beter verdienen dan we op dit moment krijgen (2). Uitspraken zoals ‘waarom lukt het mijn team nu nooit om…’, ‘ik werk zo hard, maar mijn omgeving…’ en ‘heb ik dat weer!’ passen heel goed bij deze manier van kijken en het in lijn daarmee handelen, op weg naar de zoveelste bevestiging van onze vooroordelen. Het kan ook best zijn dat iemand juist de behoefte heeft om gezien te worden (3), een bepaalde bevestiging zoekt van wat hij doet, of dat hij het goed doet. Op zich is dat prima, tot het moment dat je hier te ver in doorschiet en anderen tegemoet treedt vanuit een soort verongelijkte underdogpositie. Of erger nog: vanuit wantrouwen. ‘Zie je wel, het is ook nooit goed,’ en: ‘Altijd al gedacht dat hij of zij…’ passen daar mooi bij en voeden je vooringenomen stellingen. Tot slot kan het ook zijn dat een persoon zichzelf neerzet als iemand die het altijd slechter treft (4). Je kunt dan eigenlijk niet meer objectief naar de ander(en) kijken en waarderen om wie hij/zij is.
Anders handelen
Het is belangrijk te beseffen dat de manier waarop we naar iemand kijken, bepaalt hoe we ons naar hen toe opstellen en daarmee behandelen. Hiermee bevestigen we dan vaak de vooroordelen die we eerder al hadden. Dit kan overigens per persoon verschillen, afhankelijk van de relatie die je met de betreffende persoon hebt, maar ook van de positie die je inneemt of de verschillen in karakters. We kijken dan veelal niet meer naar de ander, zoals we willen dat zij naar ons kijken en daardoor belanden we niet zelden in situaties waarin er meer druk ontstaat en we verder van ons doel raken.
De uitdaging is om wanneer het even niet zo gaat als we graag willen, met een open blik naar je omgeving te blijven kijken. Hierdoor wordt het gemakkelijker om vanuit rust naar bepaalde lastige situaties te kijken en wordt het steeds natuurlijker om ons, ook als het even tegen zit, in die ander(en) te verplaatsen en onze doelen vanuit gezamenlijkheid te realiseren. Door je hier bewust(er) van te zijn, wordt het gemakkelijker om jezelf zodanig ‘te sturen’ dat je die ander(en) beter kunt begrijpen, in plaats van dat je je vanuit je onderbewustzijn ‘laat sturen’ om vooral als eerste zelf begrepen te worden, zonder je daarbij open te stellen voor andere belangen.
Oefening
In Zen in de Boardroom, geef ik verschillende praktische oefeningen om hier op een open manier naar te kijken. In eerste instantie kijk ik daarbij naar welke situaties lastig zijn. Zo neem ik je mee naar gebeurtenissen waarin je er met iemand niet uitkomt of vastloopt omdat je je niet goed in de ander kan verplaatsen.
Hierbij ga ik ook verder in op hoe je je omgeving beter kunt inschatten, of je er nadrukkelijker in kunt verdiepen, zodat er meer begrijp ontstaat. Zo verloopt een onderhandeling met een ‘lastige’ klant, een sales manager die niet brengt wat je ervan had verwacht of een management meeting echt anders. Wanneer je hier de tijd voor neemt en op een open manier op terugkijkt kun je bepaalde situaties vaak exact terughalen en vaststellen welke afslag je hebt gemist.
Zeker als je vanuit rust nog eens naar zo’n situatie kijkt, lijkt het vaak opvallend gemakkelijk hoe je het ook anders had kunnen doen en hoe je daarmee naar een andere uitkomst had kunnen toewerken. Een situatie die je waarschijnlijk meer ruimte en rust had gebracht en vandaar uit ook meer impact en energie.
Ontspanning
Ik heb mezelf in mijn carrière dikwijls vastgezet, doordat ik er met iemand niet uitkwam en onvoldoende tijd nam om me echt goed te verdiepen in de ‘andere’ kant. Omdat ik door wilde, niet te veel tijd verliezen. En dit terwijl, wanneer je dit wel doet, je meer ontspanning ervaart en daarmee ook een ruimere blik om te kijken wat die ander drijft en beweegt, zodat je op een relaxtere manier met oog voor die ander, je doelen beter kunt bereiken.
Vanuit dat kader wil ik dan ook graag een lans breken om juist nu opzoek te gaan naar die ontspanning en het plezier, de creativiteit om naar oplossingen te zoeken die wel werken. Dit samen te doen en daarbij op zoek te gaan naar de gemene deler, op een manier die uitgaat van elkaars kracht. Niet te verkrampen door targets die toch niet meer gehaald kunnen worden, klanten die het nu even laten afweten, of medewerkers die door alle afleiding en veranderende set-up misschien wat minder productief zijn.
Dus kijk vooral ook goed naar je omgeving, wat zij nodig hebben en sluit daar op aan, met een blik die je de regisseur laat blijven en je in je kracht laat, waardoor je meer impact hebt en vooral ook meer plezier. Juist nu, is dat wat ik je gun en je omgeving ook.
