In mijn vorige blog schreef ik over een stap terug. Even afstand nemen om op een andere manier te kijken naar wat nodig is. Het mooie hierbij is dat we eigenlijk wel weten wat wenselijk is, maar onder druk vaak bezwijken en ons in vertrouwde patronen ‘laten’ duwen. Bij de één is dat in de aanval gaan, ‘vol erop’ en een potje verbaal knokken, weinig ruimte latend voor interpretatie en vooral niet te veel vragen stellend. Bij de ander uit zich dat in de luiken dicht, niet meer ontvankelijk voor een andere uitleg, dit niet uiten maar ondertussen wel van alles vinden, veroordelen en daar dan ook op acteren. De vraag die je daarbij kan stellen is hoe constructief dit alles is? Of dit je dichter bij je doel brengt of juist verder weg? En welke impact je hiermee hebt op anderen, de organisatie waar je voor werkt en wat dit doet met je eigen energie niveau?
Business Review
Mijn reactie in de meeting die ik in de intro beschreef, kan natuurlijk niet! Laat daar geen twijfel over zijn. Zeker als (senior) leider kun je je afvragen of je je dan wel bewust bent van de impact die je hebt en of je je mensen hiermee motiveert. Welk voorbeeld geef je hierbij en wat zijn hier de consequenties van? Het antwoord laat zich gemakkelijk raden. Net als op de vragen hierboven 😉
Achteraf was mijn reactie op dat moment, denk ik, onvermijdelijk. Het was tijdens een business review waarbij ik voor de zoveelste keer naar niet goed ingevulde slides zat te kijken, een teleurstellende of zeg maar ontbrekende voortgang en een paar collega’s die zich in mijn ogen onvoldoende bewust waren van de noodzaak voor verandering. Het speelde zich af in een periode waarin we als organisatie aardig groeiden, behalve in die ene unit. Diverse keren hadden we het hier in ons management team over gehad … maar de werkende formule voor dit team nog niet gevonden. Keer op keer waren de reviews een teleurstelling en ook deze keer. Na een paar updates in die betreffende meeting knapte er iets, alsof ik gestuurd werd en alleen op die ene manier kon reageren.
Ik was even niet meer de regisseur van wat er zich afspeelde. Liet me leiden door mijn emoties. Door de primaire reactie die het uitblijven van resultaten en het in mijn ogen niet luisteren of kunnen, in mij opriep. Het leek op dat moment het enige dat ik kon doen, een logische optelsom van alles wat er gebeurde, maar achteraf is het voor mij het voorbeeld van hoe het nu net niet moet! En zeker nadat ik kritischer naar mezelf, mijn eigen patronen, onvermogen en triggers kon kijken, zag ik ook waarom deze sessie was verlopen zoals hij was gelopen.
Zelfreflectie
De uitdaging was niet zo zeer dat ik niet wist hoe het moest. Geloof me ik deed heus vaker dingen goed dan fout, anders was ik echt niet op die plek gekomen 😉 Maar wanneer de druk te veel toenam, wilde ik sneller, werd ik ongeduldiger en ging ik makkelijk op de ‘zend’ stand. Omdat het voor mij wel duidelijk was wat er moest gebeuren en werd ik minder ontvankelijk voor feedback of vragen vanuit mijn omgeving. Dit terwijl die omgeving dan juist meer behoefte had aan uitleg, context of het open bespreken en meedenken over hoe wel. Gelukkig was er op tijd een ‘spiegel’, iemand die mij de juiste vragen stelde en hier bewust van maakte en kwam er de tijd en ruimte om er anders naar te kijken.
Terugkijkend is het goed om hier over te lezen, met anderen over te praten en vooral ook actief tijd in te bouwen voor rust en ruimte. Maar het belangrijkste is je eigen ‘reis’ en het iedere keer weer jezelf in de spiegel kijken. Reflectie; wie wil je zijn en hoe ziet dat eruit in gedrag en woorden. Wat zijn je intenties en wanneer merk je dat je hier vandaan raakt. Hoe betrek je je omgeving hierin, vraag je naar feedback? Open en oprecht, of merk je dat je gemakkelijk in de verdediging gaat en jezelf of je gedrag wilt verdedigen? Reflectie is voor mij de eerste stap in het creëren van ruimte en rust om op een andere manier naar dingen te kijken – in latere blogs kom ik zeker terug op het model dat ik hiervoor veel gebruik.
Wanneer je dit zorgvuldig en met enige regelmaat doet, krijg je steeds beter inzicht in je belemmerende patronen, merk je ook waar je energie – en dus ook impact – verliest en wanneer je kracht je valkuil wordt. Wanneer je niet meer zelf aan het stuur staat en er dus dingen gebeuren waar je later wellicht spijt van hebt, of die in ieder geval je niet dichter bij je doel brengen. Hoe vaker je dit doet en hoe beter en ‘kritischer’ je daarbij naar jezelf kan kijken, des te meer inzicht je ook krijgt in hoe vrij en onafhankelijk je eigenlijk bent. Kun je echt zonder oordeel naar situaties en anderen kijken, of ‘kleur’ je snel datgene wat er gebeurt?
Oefening
In mijn boek ‘Zen in de Boardroom’ geef ik een verschillende praktische oefeningen om hier op een open manier naar te kijken. In eerste instantie kijk ik daarbij naar welke situaties lastig zijn. Wanneer je bijvoorbeeld een aantal voorvallen opschrijft en hierbij inzoomt op waar en wanneer je de ‘control’ verloor, kun je gemakkelijk de patronen zien waarlangs je jezelf vastzet. Zeker als je hier met je directe omgeving over praat zul je merken dat zij je hier van opvallend scherpe feedback kunnen voorzien. Vaak kun je bepaalde situaties dan exact terughalen en vaststellen welke afslag je hebt gemist. Zeker als je daarna vanuit rust weer naar zo’n situatie kijkt, lijkt het vaak opvallend gemakkelijk hoe je iets anders had kunnen doen en hoe je daarmee naar een andere uitkomst had kunnen toewerken. Een situatie die je waarschijnlijk meer ruimte en rust had gebracht en vandaar uit ook meer impact en energie.
Wanneer je dit van tijd tot tijd doet, in een rustige omgeving en met een open mindset, zie je steeds beter en vaker hoe je aan het stuur kunt blijven. Je wordt je steeds bewuster van je belemmerende patronen en welk gevoel deze bij je oproepen. Als je dan onder druk komt te staan, merk je dat het je steeds beter af gaat om bij jezelf te blijven, regisseur van je eigen gedachten en daarmee ook je acties en uitkomsten.
Hou het leuk!
De wereld waarin we ons nu bevinden vuurt tal van prikkels en uitdagingen op ons af. Veel organisaties staan onder druk door het Covid-virus, diverse MKB’ers of zelfstandigen zij n naarstig op zoek naar andere verdienmodellen en het thuiswerken en de onzekerheid van morgen, doet iets met onze maatschappij. De nuance raakt, zo lijkt het, sneller naar de achtergrond en met alle uitspattingen in de rest van de wereld lijkt het wel alsof we onszelf steeds vaker verliezen.
En dat terwijl we zo veel redenen hebben om het juist leuk en ontspannen te houden. Ontspanning geeft bovendien ruimte en creativiteit, die we nu meer dan ooit nodig hebben. Het leidt tot betrokkenheid, energie en succes!
Ik heb in mijn carrière beide kanten van de medaille mogen zien en in tijden van economische groei en krimp organisaties mogen leiden. Ik wil dan ook graag een lans breken om juist nu opzoek te gaan naar die ontspanning en het plezier om naar oplossingen te zoeken die wel werken. Dit samen te doen en te kijken naar de gemene deler, op een manier die uitgaat van elkaars kracht. Niet te verkrampen door targets die niet meer gehaald kunnen worden, klanten die het nu even laten afweten, of medewerkers die door alle afleiding misschien wat minder productief zijn.
Doe liever een stap terug, ga op zoek naar die ruimere blik. Een blik die je de regisseur laat blijven en je in je kracht laat, waardoor je meer impact hebt en vooral ook meer plezier. Juist nu, is dat wat ik je gun en je omgeving ook.
